ZNANI SYBIRACY

Bernard Ładysz (ur. 24 lipca 1922)

Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 roku w Wilnie. Należy do grona największych polskich artystów operowych (bas); jest również aktorem.

W latach 1940-1941 rozpoczął naukę w zakresie muzyki w Wilnie, która została przerwana z powodu okupacji. Po II wojnie światowej (w latach 1946-1948) ukończył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1946-1950 był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego.

Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 roku. Polski śpiewak odniósł tam niesamowity triumf, zdobywając bezapelacyjnie pierwszą nagrodę i zyskując z miejsca międzynarodową popularność. Nie zaryzykował wprawdzie debiutu w mediolańskiej La Scali, jakkolwiek regulamin konkursu przewidywał taką możliwość dla laureata; przyjął jednak zaoferowane mu engagement do Teatro Massimo w Palermo, gdzie występował w "Cyruliku sewilskim", "Nieszporach sycylijskich" oraz w "Don Carlosie", mając za partnerki największe wówczas artystki (Victoria de los Ángeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti). Wziął następnie udział w tournée po RFN z włoskim zespołem, pod firmą La Scali, a w roku 1959 słynny kapelmistrz Tullio Serafin, który już w Vercelli zachwycił się głosem polskiego śpiewaka, zaangażował go do nowego nagrania "Łucji z Lammermooru", które miał zamiar realizować w Londynie dla firmy "Columbia", przy udziale m.in. Marii Callas i Ferruccia Tagliaviniego oraz orkiestry i chóru „Philharmonia". Był to - dodajmy - pierwszy w ogóle wypadek powierzenia polskiemu artyście większej solowej partii w nagraniu kompletnej opery przez którąś z wielkich firm gramofonowych.

Rok 1960 przynosi Ładyszowi kolejny sukces: w styczniu tego roku zagrał on na scenie Opery Warszawskiej tytułową rolę w "Borysie Godunowie", o której od dawna marzył i przygotowywał się do niej. W parę lat później dostąpi zaszczytu śpiewania tej roli w samej świątyni rosyjskiej opery - w Teatrze Wielkim w Moskwie. W latach 1950-1979 był solistą opery warszawskiej.

Wspaniały głos basowy o wyjątkowo rozległej skali, temperament i wrodzony nerw sceniczny postawiły Bernarda Ładysza wysoko w hierarchii współczesnych europejskich śpiewaków. Stąd też liczne jego piękne sukcesy nie tylko w kraju, ale i na scenach zagranicznych - we Włoszech, w RFN, w Związku Radzieckim, na Węgrzech. Przede wszystkim jednak wspomnieć trzeba o występie Ładysza na jednej z czołowych scen europejskich - w neapolitańskim Teatrze San Cario, gdzie śpiewał partię Inkwizytora w "Don Carlosie" Verdiego, mając za partnera Borisa Christowa w roli króla Filipa oraz o występie w tej samej roli na scenie teatru w Farmie, gdzie z kolei Filipem byt najświetniejszy bodaj wówczas bas - Cesare Siepi. W mieście tym, słynącym z niezwykle wymagającej publiczności oraz surowej krytyki, recenzenci stwierdzili, że "polski śpiewak wyszedł zwycięsko z trudnego egzaminu".

Bernard Ładysz śpiewał na całym świecie od Australii przez obie Ameryki po Chiny. Jest jedynym polskim śpiewakiem który śpiewał z Marią Callas. Przed swoim jedynym koncertem w Warszawie, w 1995 roku, Luciano Pavarotii powiedział, że "jego bas nie ma sobie równych".


Filmografia

2000: Ogniem i mieczem (serial tv) - jako Did Lirnik
1999: Ogniem i mieczem - jako Dziad Lirnik
1986: Pierścień i róża - jako król Walorozo XXIV
1983: Pastorale Heroica - jako generał
1982: Dolina Issy - jako Żołnierz rosyjski zabity przez Baltazara
1982: Karate po polsku - jako proboszcz
1981: Znachor - jako Prokop
1975: Ziemia obiecana - jako Kupiec rosyjski w kawiarni (nie występuje w czołówce)
1974: Ziemia obiecana - jako kupiec rosyjski
1971: Dekameron 40 czyli cudowne przytrafienie pewnego nieboszczyka - jako kat
1968: Lalka - jako Suzin
1965: Czas pokoju (Augenblick des Friedens, Der) - jako Sanitariusz



Opracowano m.in. na podstawie:

1. Mistrzowie sceny operowej, Józef Kański, Warszawa 1998
2. Filmweb.pl

- powrót -