Strona internetowa Rodziny Katyńskiej.

(...) Po prawie 65 latach od mordu katyńskiego nadal jesteśmy w punkcie wyjścia. Przez ponad pół wieku żaden sąd, żaden trybunał nie uznał zbrodni katyńskiej za zbrodnię ludobójstwa. Nikt nie ustalił okoliczności mordu. Nie znamy pełnej listy jego sprawców. Wiele poszlak wskazuje, że większość jeńców była mordowana nie nad dołami katyńskimi, ale w więzieniach NKWD w Smoleńsku i Moskwie. Istnieją zatem znaki zapytania co do podstawowych kwestii. Sprawa Katynia stanowiła istotną kwestię w stosunkach międzynarodowych po II wojnie światowej. Zajmowały się nią parlamenty państw zachodnich, w tym USA i Wielkiej Brytanii. Związek Radziecki wpływał na rządy państw zachodnich w celu uniemożliwienia upamiętnienia zbrodni. Kiedy na początku lat 70. BBC zamierzała wyemitować film o Katyniu ambasador angielski został wezwany na Kreml. Podobnie, kiedy środowiska polonijne chciały wybudować w Londynie pomnik upamiętniający ludobójstwo. Sowieci dla uzasadnienia swoich racji powoływali się przy tym na wyrok Trybunału Norymberskiego, co stanowi modelowy przykład "perwersji prawnej", albowiem Trybunał w wyroku końcowym o Katyniu nie wspomniał ani słowa. Odwoływano się także do szantażu grożąc rządom państw tolerujących działania upamiętniające Katyń "pogorszeniem stosunków wzajemnych". Dzisiaj można pisać książki o Katyniu, można stawiać pomniki. Nadal jednak istnieje potężny opór przed nazwaniem zbrodni po imieniu. Opór przed wyraźnym stwierdzeniem, że był to akt ludobójstwa. (...) - pisze na łamach strony internetowej ksiądz Prałat Zdzisław Peszkowski.